คำให้การของผู้ถูกฟ้อง

1. อ้างว่าเจ้าหน้าที่ไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้งและแสดงพยานหลักฐาน

1.1. มาตรา 30 พรบ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 วรรค2 (1)

1.1.1. เมื่อมีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะกระทบกับประโยชน์สาธารณะ

1.1.2. ไม่จำต้องแสดงข้อเท็จจริงอย่างเพียงพอและให้โอกาสได้โต้แย้งรวมทั้งแสดงพยานหลักฐาน

1.2. คำสั่งทางปกครองของเจ้าหน้าที่ชอบด้วยกฎหมาย

2. อ้างสิทธิการใช้ประโยชน์ในพื้นที่อุทยานโดยชอบ

2.1. อ้างว่าอยู่มาก่อน

2.1.1. อยู่ตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตายาย

2.1.2. อยู่แบบสงบและเปิดเผย

2.2. ผู้ฟ้องไม่ได้ขอแจ้งกันพื้นที่ตามสิทธิ

2.2.1. ไม่มีเอกสารสิทธิแสดงการครอง

2.2.2. ไม่มีเอกสารรับรองการทำประโยชน์

2.2.3. ไม่มีโฉนดที่ดินแสดงกรรมสิทธิ์

2.3. พื้นที่ที่ผู้ฟ้องอยู่มาก่อนจึงถือว่าเป็นพื้นที่ของกรมอุทยานแห่งชาติ

2.3.1. ผู้ฟ้องครอบครองที่ดินโดยมิชอบ

2.3.2. ผู้ฟ้องไม่มีสิทธิโดยชอบในการเข้าทำประโยชน์

2.3.3. ผู้ฟ้องถือเป็นผู้บุกรุกพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติ

3. อ้างว่าไม่ได้แสดงเหตุผลในการออกคำสั่งทางปกครอง

3.1. มาตรา 34 พรบ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539

3.1.1. คำสั่งทางปกครองทำเป็นวาจาได้

3.1.2. มีความหมายชัดเจนเพียงพอที่จะเข้าใจได้

3.2. เจ้าหน้าที่แจ้งแก่ผู้ใหญ่บ้านให้บอกผู้ฟ้องให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากพื้นที่อุทยาน

3.2.1. เนื่องจากผู้ฟ้องบุกรุกพื้นที่อุทยาน

3.2.2. ถือเป็นการออกคำสั่งด้วยวาจาที่มีเหตุผลเพียงพอเข้าใจได้