1. O grupo Enlace
1.1. Autores que serven de conexión entre a dramaturxia da preguerra e a innovación dos anos sesenta
1.2. Características autores
1.2.1. non se dedican a un só xénero
1.2.2. serven de modelo ás xeracións posteriores
1.2.3. crean o teatro infantil
1.3. Autores
1.3.1. Otero Pedrayo
1.3.1.1. "A lagarada"(1929)
1.3.1.2. "Teatro de máscaras" (publicada en 1975)
1.3.1.3. "Noite compostelá" (1973)
1.3.1.4. "O fidalgo e a noite" ( 1979)
1.3.2. Eduardo Blanco Amor
1.3.2.1. Obras
1.3.2.1.1. "Farsas para títeres" (1973)
1.3.2.1.2. "Teatro pra a xente" (1974)
1.3.2.2. Obra dramática
1.3.2.2.1. Farsas
1.3.2.2.2. Autos
1.3.3. Álvaro Cunqueiro
1.3.3.1. 1ª obras tras a Guerra Civil: "Función de Romeo e Xulieta, famosos namorados"
1.3.3.1.1. está dentro de "As crónicas de Sochantre" (9156)
1.3.3.2. "O incerto señor Don Hamlet, príncipe de Dinamarca" (1958)
1.3.3.2.1. mestura a este personaxe con trazos de Edipo e Orestes
1.3.3.3. "A noite vai coma un río" (1965)
1.3.3.3.1. predomina a lírica
1.3.3.3.2. protagonizada por doña Inés e a súa ama Modeste"
1.3.3.3.3. estrutura
1.3.3.3.4. obras inacabadas
1.3.4. Jenaro M. del Valle
1.3.4.1. Teatro = medio para educar a poboación
1.3.4.2. Obras posteriores a os anos cincuenta
1.3.4.2.1. "Monifates" (1964) , esta foi posteriormente editada e pasou a titularse "A revolta e outras farsas"
1.3.4.2.2. Temas destas obras
1.3.4.3. Peza de maior intensidade dramática
1.3.4.3.1. "Acurrados" (1981)
1.3.4.4. Obras que tratan cuestións morais
1.3.4.4.1. "Locura e morte de Peregrino. Conto dramático" (1972)
1.3.4.4.2. "Os ausentes. No palleiro" (1974)
1.3.4.4.3. "O bosque" (1977)
1.3.4.5. Volta ao teatro popular con
1.3.4.5.1. "Ramo cativo. Folc-drama em tres estancias" (1990)
1.3.4.6. Última obra
1.3.4.6.1. "A gaiola. Entremés dividido en cinco quadras"(1995)
1.3.5. Ricardo Carballo Calero
1.3.5.1. Obras antes da guerra
1.3.5.1.1. "O fillo. Acción dramática en dous actos" (1935)
1.3.5.1.2. "Isabel, unha comedia dividida en tres actos"
1.3.5.2. Obras despois da guerra
1.3.5.2.1. "A farza das zocas" (1963)
1.3.5.2.2. "O redondel"
1.3.5.2.3. "A árbore, auto en tres escenas e un epílogo-prólogo" (1965)
1.3.5.2.4. "A sombra de Orfeo" (1971)
1.3.5.2.5. "O auto do prisioneiro" (1970)
1.3.5.3. Mellor cración
1.3.5.3.1. "Os xefes" (1982)
1.3.6. Daniel Cortezón
1.3.6.1. Primeira peza: o drama "Nicolas Flamel" (1966)
1.3.6.1.1. visión negativa do ser humano
1.3.6.2. Resto de obras en : "episodios da historia de Galicia"
1.3.6.2.1. "Prisciliana" (1970) , "Xelmírez ou a groria de Compostela"(1974), "Os irmandiños"(1978), e "Pedro Madruga" (1981)
1.3.6.2.2. rompe a visión tradicional que narra a historia de España
1.3.6.2.3. defende que o teatro teña como base historia galega
1.3.6.3. "A diáspera" (1981)
1.3.6.3.1. motivo central: emigración
1.3.6.3.2. épocas tratadas
1.3.6.4. "Castelao ou a paixón de Galicia" (tetraloxía)
1.3.6.4.1. trata o último período histórico
1.3.6.4.2. 1. "O animador de ilusión" (1986)
1.3.6.4.3. 2. "As árbores e os xuncos" (1989)
1.3.6.4.4. 3. "Intermezzo bufo"(1996)
1.3.6.4.5. 4."O pudor e a angustia"(1997)
1.3.7. Manuel Mª Fernández Teixeiro
1.3.7.1. En 1961 publica "Auto do mariñeiro" e "Auto do labrego"
1.3.7.1.1. prácticamente son poemas dramatizados
1.3.7.1.2. continúan a tendencia de "Auto do taberneiro"
1.3.7.2. Dramaturxia de corte popular
1.3.7.2.1. sen complicacións narrativas nin escénicas
1.3.7.2.2. obras para rapaces
1.3.7.2.3. obras de carácter reivindicativo
1.3.7.2.4. crítica ao réxime
1.3.8. Xohanna Torres
1.3.8.1. "A outra banda do Íberr" (1965)
1.3.8.1.1. trata as difíciles circunstancias vitais dos exiliados e dos perseguidos no interior
1.3.8.2. "Un hotel de primeira sobre o río" (1968)
1.3.8.2.1. céntrase no problema da expropiación da terra para que outros se enriquezan
1.3.9. Bernardino Graña
1.3.9.1. Inicio en 1962 con "20.000 pesos crime"
1.3.9.1.1. dividida en cinco pasos
1.3.9.1.2. vinculada á Nova Narrativa debido ao tratamento da violencia, ausencia da moral e as fortes paixóns
1.3.9.2. Resto da súa obra
1.3.9.2.1. intenta que sexan lúdicas e instructivas
1.3.9.2.2. "Sinfaranín contra don Perfeuto" (1975) e "Os burros que comen ouro (nunca cabalos serán)" (1992)
2. Panorámica do teatro da Posguerra
2.1. A lenta recuperación dos anos cincuenta
2.1.1. 1ª obra dramática publicada na posguerra
2.1.1.1. "Non chores, Sabeliña" de José T. Pardo (Zarzuela)
2.1.2. 1950: recuperación dramática
2.1.2.1. Teatro vangardista
2.1.2.1.1. Otero Pedrayo
2.1.2.1.2. Jenaro M. del Valle
2.1.2.1.3. Ánxel Fole
2.1.2.2. Teatro rexionalista
2.1.2.2.1. tendencia continuista con respecto ás obras anteriores á Guerra Civil
2.1.2.3. Teatro de angustia existencial
2.1.2.3.1. "Vieiro choído" (1957) de Xosé L. Franco Grande
2.1.2.3.2. "O auto do teberneiro" (1957) de Manuel Mª
2.1.2.3.3. "Midas" e "O ángulo da pedra" (1958) de Isaac Díaz Pardo
2.2. A actividade cultural dos anos sesenta
2.2.1. iniciativas desenvolvemento xénero dramático
2.2.1.1. nacionalismo clandestino
2.2.1.2. asocianismo cultural
2.2.2. Certame do Miño (Lugo, 1960)
2.2.3. Concurso Castelao (1963)
3. O teatro independente. As mostras de Ribadavia
3.1. 1960-1970
3.1.1. Teatro independente
3.1.1.1. recorría Galicia con un afán galeguizador
3.1.1.2. prpúxose achegar o xénero dramático ao rural
3.2. 1973
3.2.1. 1ª Mostra do 1º Certame Abrente de Teatro Galego
3.2.1.1. propiciou o diálogo entre autores, actores, directores e público
3.2.1.2. favoreceu que o teatro feito en Galicia se decidise polo galego
3.3. 1976
3.3.1. Centro Coordinador do Teatro Galego
3.3.1.1. obxectivo: ser unha alternancia práctica para a normalización do teatro en galego
3.3.1.2. grupos
3.3.1.2.1. O Facho e Teatro Circo da Coruña, Antroido de Santiago e Valle Inclán de Lugo
3.3.1.2.2. propugnaban un uso consciente e único do galego e unha ideoloxía nacionalista
3.4. Alcanzou
3.4.1. chegar a todo o territorio a través da itinerancia
3.4.2. normalizar o galego nos escenarios
3.4.3. crear unhadramaturxia propia, comprometida e actual
3.5. O Grupo Ribadavia e o Grupo Abrente
3.5.1. grupo de dramaturgos: Manuel L. Pérez, Euloxio Rodríguez Ruibal, Roberto Vidal Bolaño, Xosé A. Hermo, Millán P. Iglesias, etc.
3.5.2. características comúns
3.5.2.1. ademais de escritores algúns eran tamén directores, actores,etc.
3.5.2.2. impulsaron a profesionalización do sector
3.5.2.3. crearon un teatro comprometido
3.5.2.4. exploraron novas estéticas e actualizaron as anteriores
3.5.2.5. conseguiron a normalización lingüística da escena
3.5.3. Manuel Lourenzo
3.5.3.1. liñas temáticas
3.5.3.1.1. utilización do mito
3.5.3.1.2. teatro por dentro
3.5.3.1.3. teatro sen palabras
3.5.3.1.4. dificultades nas relación interpersoais
3.5.3.2. volumes máis recentes
3.5.3.2.1. "Insomnes" (2004)
3.5.3.2.2. "Nocturnos" (2005)
3.5.3.2.3. "A noite dos cabaleiros"(2006 )
3.5.4. Euloxio R. Ruibal
3.5.4.1. combiina tendencias europeas + compromiso social e político con Galicia
3.5.4.2. 1973-1975
3.5.4.2.1. triloxía Guerra Civil
3.5.4.3. 1989
3.5.4.3.1. gana o premio Álvaro Cunqueiro
3.5.4.4. Teatro para nenos
3.5.4.4.1. "Teatro infantil" (1988), "Brinquemos ó teatro" (1990)
3.5.5. Roberto Vidal Bolaño
3.5.5.1. incorporou ao teatro galego elementos populares (Entroido), avances tecnolóxicos e converteu a historia de Galicia en ensinanzas
3.5.5.2. Obras
3.5.5.2.1. "Laudamuco, señor ningures" (1976)
3.5.5.2.2. "Ladaíñas pola morte do Meco" (1976)
3.5.5.2.3. "Días sen gloria" (1992)
3.5.5.2.4. "Bailadela da morte ditosa" (1980), "Cochos" (1988), "Saxo tenor" (1991)