1. Época post Clásica
1.1. C. Suetonius Tranquillus (C. Suetonio Tranquilo, 70-140 d. C.)
1.1.1. Introdución
1.1.1.1. Realizou estudos en Roma baixo a protección de Plinio o Mozo.
1.1.1.2. arquiveiro de Adriano
1.1.2. Obra
1.1.2.1. De viris illustribus
1.1.2.2. De duodecim Caesarum vita
1.1.2.2.1. conxunto de doce biografías, desde César a Domiciano
1.2. P. Cornelius Tacitus (P. Cornelio Tácito, 55-120 d. C.)
1.2.1. Introdución
1.2.1.1. Proviña dunha familia senatorial orixinaria da Galia.
1.2.1.2. Foi discípulo de Quintiliano e amigo de Plinio o Mozo.
1.2.1.3. poder da dinastía dos Antoninos
1.2.2. Obra
1.2.2.1. De vita et moribus Iulii Agricolae
1.2.2.2. Germania
1.2.2.3. Historiae
1.2.2.4. Annales
1.2.2.4.1. cinco libros que restan da primeira (crese que constaba de catorce)
1.2.2.4.2. segunda obra, en dezaseis libros
1.2.3. Características
1.2.3.1. É un pensador máis profundo que Salustio; oponse ao Imperio, pero o presenta como inevitable.
1.2.3.1.1. brevedad, concisión e solemnidad
1.3. Tito Livio
1.3.1. A súa vida (59 a. C.-17 d. C.)
1.3.1.1. Nace en Padua (antiga Pataviam) no ano 59 a. C. e morre tamén en Padua, no ano 19 d. C.
1.3.1.2. Amigo de Augusto e Claudio.
1.3.2. A súa obra
1.3.2.1. Composición
1.3.2.1.1. Pretendía narrar a historia interior e exterior de Roma, dende a súa fundación (Ab Urbe Condita) ata a morte de Augusto
1.3.2.1.2. Décadas
1.3.2.1.3. Periochae
1.3.2.2. Método e Fontes
1.3.2.2.1. xénero literario, non unha obra científica
1.3.2.2.2. analistas e historiadores gregos, sobre todo Polibio
1.3.2.3. As súas fins
1.3.2.3.1. coincide con Nepote e con Salustio no sentido exemplarista e moralista da historia
1.3.2.3.2. O historiador convértese en moralista
1.3.2.4. O seu estilo
1.3.2.4.1. opus oratorium maxime
1.3.2.4.2. Actea ubertas
1.3.2.4.3. Considéraselle como o poeta da historia
2. Época decadente (II - IV d.C.)
2.1. Floro: (século II d.C.)
2.1.1. Escribiu dou libros nos que se condensa a producción de Tito Livio.
2.2. Eutropio: (século IV d.C.)
2.2.1. escalou no cursus honorum baixo imperial dende secretario (epistularis) ata consul
2.2.2. A súa obra
2.2.2.1. epítome ou breviarium
2.2.2.1.1. Breviarium
2.2.3. As fontes
2.2.3.1. utiliza a obra de Livio
2.2.4. Lingua e estilo
2.2.4.1. latín claro e sinxelo
2.2.4.2. brevitas
2.2.4.2.1. busca con elipses, asíndeton ou construccións de participios
2.2.5. Influenza
2.2.5.1. Sobretodo na Idade Media
2.2.5.2. A popularidade deste Autor chega case ata os nosos días, aínda que a súa obra sexa utilizada fundamentalmente como fonte secundaria para o estudio da Historia de Roma.
2.3. Amiano Marcelino (s. IV d.C.)
2.3.1. Rerum Gestarum Libri XXXI
2.3.1.1. continuación da obra de Tácito
2.3.2. escribe sobretodo en grego
2.4. Historia Augusta (finais do s. IV d.C.)
2.4.1. Colección de biografías dos emperadores e personalidades do seu contorno, dende Adriano (117) ata Numeriano (284).
3. Introdución
3.1. Heródoto (484-420 a.C.) e Tucídides (465-395 a.C.)
3.2. Polibio
3.2.1. Foi levado a Roma como refén no 168 a.C.) e introduce a literatura historiográfica de cuño grego en Roma.
3.3. Precedentes: os primeiros documentos
3.3.1. Documentos públicos
3.3.1.1. Foedera regum
3.3.1.2. Actas dos maxistrados
3.3.1.3. acta, commentarii ou libri
3.3.1.4. digna memoratu
3.3.1.4.1. Libri Pontificum
3.3.1.4.2. Annales Maximi
3.3.2. Documentos privados
3.3.2.1. Laudationes funebres
3.3.2.2. Tituli imaginum
4. Época Arcaica
4.1. Os comezos: os primeiros analistas (III-II a.C.)
4.1.1. Analistas
4.1.2. Annales
4.1.2.1. Annales Pontificum
4.1.3. escriben aínda en grego
4.1.3.1. Fabio Pictor
4.1.3.2. L. Cincio Alimento
4.2. Catón (M. P. Cato, 234- 149 a . C.)
4.2.1. Origenes
4.2.1.1. historia dos grandes imperatores
4.3. Analistas posteriores a Catón (II-I a.C.)
4.3.1. analistas posteriores a Catón
4.3.2. escriben xa en latín
4.3.2.1. Casio Hemina
4.3.2.2. Mucio Escévola
4.3.2.3. Valerio Antias
4.3.2.4. Claudio Cuadrigario
4.3.3. autores gregos
4.3.3.1. non queda historiografía etrusca
4.3.3.2. a historiografía grega desapareu case por completo
4.3.4. Os Analistas romanos puideron basearse en ambas
4.3.5. documentos públicos
4.3.5.1. Lei das XII Táboas
4.3.5.2. Libri Lintei
4.3.6. documentos privados
4.3.6.1. documentación era pouco fiable
4.3.6.1.1. falsificación, exaxeración e invención
4.3.6.2. só interesa a de Roma
4.3.6.3. a Historia é, esencialmente, unha escola de civismo e un instrumento de goberno
5. Época Clásica
5.1. Caius lulius Caesar (100- 44 a . C.)
5.1.1. familia Iulia
5.1.2. descendente do heroe troiano Iulus
5.1.3. cónsul no ano 59 a .C.; no 58 a .C.
5.1.4. propretor da Galia cisalpina e transalpina
5.1.5. Participou no primeiro triunvirato da República romana
5.1.6. proclamouse dictador no ano 45 a .C. e no ano 44 a . C.
5.1.7. César non pode ser considerado un historiador no sentido estricto do termo
5.1.7.1. pretende xustificar os seus actos e defenderse ante as críticas e acusacións dos seus coetáneos
5.1.8. obra historiográfica
5.1.8.1. Comentarii
5.1.8.1.1. De bello Gallico
5.1.8.1.2. De bello civili
5.1.8.1.3. informes técnicos elaborados polos seus soldados, informes que el mesmo lle enviaba ó senado e de apuntamentos persoais sobre as campañas
5.1.8.1.4. pasaxes, costumes e lugares onde transcorreron os conflitos bélicos
5.2. Caius Sallustius Crispus (86- 35 a . C.)
5.2.1. seo dunha familia plebea que residía en Amiterno (Sabinia)
5.2.2. opúxose aos optimates
5.2.3. Xullo César chegou a nomealo gobernador de Numidia
5.2.4. morte de César
5.2.4.1. traballos históricos
5.2.4.1.1. Bellum Catilinae ou CatiIina
5.2.4.1.2. Bellum lugurthinum
5.2.4.1.3. Historiae
5.2.5. segue o exemplo do historiador grego Tucídides
5.2.6. mostra as súas tendencias políticas
5.2.7. estilo arcaizante
5.2.7.1. imita a Catón o Vello e a Ennio
5.3. Cornelius Nepos (C. Cornelio Nepote, 100-25 a. C.)
5.3.1. historiografía biográfica
5.3.1.1. desenvolvido máis tarde por Suetonio
5.3.2. De viris illustribus
5.3.3. Vida de Catón o Vello
5.3.4. Vida de Ático