1. HIPERMEDIJA I IKT U OBRAZOVANJU
1.1. Klasična primjena računala u obrazovanju
1.1.1. PROGRAMIRANO UČENJE
1.1.1.1. najstarija metoda
1.1.1.2. korisnik odgovara na pitanja koja mu postavlja računalo
1.1.2. CAI
1.1.2.1. PLATO
1.1.2.1.1. autorski alat za izradu programa za učenje
1.1.2.2. ITS (intelignetni tutorski sustavi)
1.1.2.2.1. 4 komponente:
1.1.2.2.2. korisnik nema kontrolu nad procesom učenja
1.1.2.3. CBT
1.1.2.3.1. suvremeni oblik CAI-a
1.1.2.3.2. interaktivna multimedijska tehnologija
1.1.2.4. Ted Nelson - XANADU
1.2. Modeli korištenja računala u obrazovanju
1.2.1. Modeli usvajanja znanja
1.2.1.1. "Model reprodukcije znanja"
1.2.1.1.1. tradicionalna nastava
1.2.1.2. "Model izgradnje znanja"
1.2.1.2.1. suvremena nastava
1.2.1.2.2. nastavnik ima ulogu mentora
1.2.1.3. Usporedba starih i novih pretpostavki o učenju
1.2.2. Metode poučavanja
1.2.2.1. METODE SOCIJALNE INTERAKCIJE
1.2.2.1.1. pr. PREDAVANJE
1.2.2.2. INDIVIDUALIZIRANE METODE
1.2.2.2.1. samostalno učenje
1.2.2.2.2. Glavne osobine: -nastavni sadržaj podijeljen je u manje jedinice s jasno definiranim ciljevima učenja -česta primjena testova koji daju povratnu informaciju o usvojenom znanju studenata ·-veća aktivnost studenata, a manja aktivnost nastavnika.
1.2.2.2.3. suvremena informacijsko-kominikacija tehnologija
1.2.2.3. Hipermedijske paradigme
1.2.2.3.1. osuvremenjivanje klasičnih metoda
1.2.2.3.2. 1945.g. V.Bush
1.2.3. Učenje, poučavanje i znanje
1.2.3.1. pravilna primjena ICT-a u obrazovanju
1.2.3.1.1. individualna transformacija informacija u znanje
1.2.3.2. Za uspješno poučavanje nastavniku su potrebne 3 vrste znanja:
1.3. Obrazovni sustavi preporučivanja
1.3.1. Zadaća: -pružanje potpore korisnicima u procesu pristupa sadržajima -rješavanje problema preopterećenja -potpora u procesu učenja
1.3.2. Struktura
1.3.2.1. MODEL DOMENE -objedinjuje sadržaje koji se preporučuju i opisuje njihove karakteristike
1.3.2.2. MODEL KORISNIKA (STUDENTA) -sadrži podatke o karakteristikama korisnika sustava
1.3.2.3. MODEL ZA ODREĐIVANJE PREPORUKA -sadrži pravila i algoritme preporučivanja
1.3.2.3.1. TEHNIKE PREPORUČIVANJA
1.4. Hipermedijski sustavi
1.4.1. NEDOSTAKAK: potpunu kontrolu nad sustavom ima korisnik
1.4.2. Nadopuna inteligentnim tutorskim alatima.
1.4.2.1. PRILAGODLJIVA HIPERMEDIJA
1.4.2.1.1. Struktura:
1.4.2.1.2. prilagođavanje aplikacije individualnim osobinama
1.5. IKT u obrazovanju: projekti i usluge u Hrvatskoj
1.5.1. Ulogu u realizaciji obrazovnih projekata imaju:
1.5.1.1. MZOS
1.5.1.2. CARNET
1.5.1.3. HT
1.5.1.4. SRCE
1.5.2. Elektronički identitet, online resursi i računalna oprema
1.5.3. CARNet: Projekti i portali s materijalima za e-učenje, online resursima ili informacijama
1.5.4. Ostali projekti/portali namijenjeni učenicima, nastavnicima i roditeljima
1.5.5. Neki završeni projekati
1.6. CARNet: Informacijski sustavi i aplikacije za potporu upisima, ocjenjivanju i planiranju u okviru nastavnog procesa
2. WEB 2.0 I SURADNIČKE E-AKTIVNOSTI
2.1. Web 2.0
2.1.1. KARAKTERISTIKE
2.1.1.1. Korištenje weba kao platforme
2.1.1.2. Sudjelovanje korisnika, interaktivnost i komunikacija
2.1.1.3. Doprinos korisnika
2.1.1.4. Društveno umrežavanje
2.1.1.5. Bogata grafička sučelja
2.1.2. Promjene u razvoju weba
2.1.3. Podjela Web 2.0 aplikacija za e-obrazovanje
2.1.3.1. Alati za razmjenu medija
2.1.3.1.1. Razmjena fotografija (Ptičica)
2.1.3.1.2. Podcasting (iTunes)
2.1.3.1.3. Vlogging (YouTube)
2.1.3.2. Alati za komunikaciju (Edmodo)
2.1.3.3. Alati za suradnju (Wikispaces)
2.1.3.4. Alati za kreativno učenje (Canva)
2.1.3.5. Zamjena standardnih stolnih aplikacija (Google Docs)
2.1.3.6. Sustavi za upravljanje učenjem (Canvas)
2.1.3.7. Alati za društvene knjiške oznake
2.1.4. Skupine alata Weba 2.0 često korištene u nastavnom procesu
2.1.4.1. Blog
2.1.4.2. Wiki
2.1.4.3. Razlike među asinkronim alatima
2.1.4.4. Društvene mreže
2.1.4.4.1. povezivanje korisnika sličnih intresa
2.1.5. Dijeljenje multimedijskih sadržaja
2.1.6. RSS
2.1.7. Web operacijski sustavi
2.2. E-aktivnosti
2.2.1. Primjeri e-aktivnosti
2.2.1.1. Simulacije
2.2.1.2. Analiza slučaja
2.2.1.3. Projekti u malenim grupama
2.2.1.4. Weblog
2.2.1.5. WebQuest (web potraga)
2.2.1.6. Online diskusija
2.2.1.6.1. Forum
2.2.1.6.2. E-mail diskusijske liste
2.2.1.6.3. Čavrljanje
2.2.2. Osnovni principi za osmišljavanje: - odlučite koja su vaša očekivanja od sudionika - razjasnite svrhu učenja - evaluacija aktivnosti - vezana uz svrhu aktivnosti - e-aktivnosti -> korisno - vrijeme obavljanja e-aktivnosti - suradničko učenje - spremnost i pripremljenost.
2.2.3. Vrednovanje sudjelovanja u suradničkim e-aktivnostima
2.2.3.1. Samoprocjena
2.2.3.2. Procjenjivanje temeljeno na doprinosu studenata
2.2.3.3. Jednostavne procjene suradnje
2.3. Moderiranje online tečajeva
2.3.1. E-moderator
2.3.1.1. stručnjak koji vodi i motivira sudionike online tečaja
2.3.1.2. Faze online suradnje
2.3.1.2.1. Priprema online okoline: postavljanje "pozornice"
2.3.1.2.2. Stvaranje okruženja za komunikaciju i suradnju
2.3.1.2.3. Oblikovanje (modeliranje) procesa
2.3.1.2.4. Vođenje procesa
2.3.1.2.5. Vrednovanje procesa
2.3.1.3. Uloge e-moderatora
2.3.1.3.1. Pedagoško (intelektualno, praktično) područje
2.3.1.3.2. Društveno područje
2.3.1.3.3. Upravljačko (organizacijsko, proceduralno, administrativno) područje
2.3.1.3.4. Tehničko područje
2.3.1.4. Uspješnost
2.3.1.4.1. Razumijevanje online procesa
2.3.1.4.2. Tehničke vještine
2.3.1.4.3. Vještine online komunikacije
2.3.1.4.4. Ekspertiza sadržaja
2.3.1.4.5. Osobine
2.3.2. Peterofazni model za moderiranje online tečajeva
2.3.3. Moderiranje online diskusija
2.3.3.1. Kategorije pitanja u diskusijama
2.3.3.1.1. pitanja koja traže dokazivanje
2.3.3.1.2. pitanja koja zahtijevaju razjašnjenje
2.3.3.1.3. pitanja otvorenog tipa
2.3.3.1.4. povezujuća pitanja
2.3.3.1.5. hipotetska pitanja
2.3.3.1.6. pitanja „uzrok-posljedica“
2.3.3.1.7. pitanja sumiranja
2.3.3.2. Zadaće e-moderatora
2.3.3.2.1. SAŽIMANJE
2.3.3.2.2. TKANJE
2.3.3.2.3. ARHIVIRANJE
2.3.3.3. Ocjenjivanje diskusija
3. E-OBRAZOVANJE I UČENJE NA DALJINU
3.1. E-obrazovanje
3.1.1. ICT
3.1.2. učenje i poučavanje
3.1.3. E-learning kontinuum
3.1.3.1. Obrazovne kategorije-Opis-Tehnologije
3.1.4. Odnos e-learninga i učenja na daljinu
3.1.5. Prednosti:
3.1.5.1. -vremenska i prostorna fleksibilnost
3.1.5.2. -interakcija između studenta inastavnika
3.1.5.3. -grupni rad
3.1.5.4. -interaktivni sadržaji za učenje
3.1.6. Neodstaci:
3.1.6.1. -odustajanje polaznika e-learning programa
3.1.6.2. -nedostatak kontakta u živo
3.1.6.3. -teško je nagovoriti studente da upišu online program
3.1.7. MJEŠOVITO UČENJE
3.1.7.1. online metode i tehnike
3.1.7.2. f2f
3.1.7.3. Primjena mješovitog učenja
3.1.7.3.1. Kreirati formalni program osposobljavanja nastavnika za učenje mješovitih predmeta
3.1.7.3.2. Osigurati nastavnicima potrebne resurse da svoje predmete pripreme za mješovito učenje
3.1.7.3.3. Pripremiti studente da uspješno uče mješovite kolegije
3.1.7.4. Savjeti
3.1.7.5. Prednosti (u odnosu na f2f)
3.1.7.5.1. učenje je prilagođeno pojedincu
3.1.7.5.2. fleksibilnost mješovitog modela omogućuje nastavnicima da uspješnije ostvare ciljeve učenje
3.1.7.5.3. studenti su u interakciji sa kolegama
3.1.7.5.4. studenti su u interakciji s nastavnikom/tutorom
3.1.7.5.5. materijali za učenje su uvijek dostupni
3.1.7.5.6. koriste se različite tehnologije
3.1.7.6. Dva osnovna pristupa
3.1.7.6.1. Slijedni model
3.1.7.6.2. Modularni model
3.1.7.6.3. Usporedba
3.1.8. MOOC
3.1.8.1. Prednosti
3.1.8.2. Nedostaci
3.1.8.3. MODELI
3.1.8.3.1. cMOOC - „konektivistički“
3.1.8.3.2. xMOOC – „produžetak“
3.1.8.4. Najpoznatije svjetske MOOC platforme
3.1.8.4.1. CARNet MOOC
3.2. Učenje na daljinu
3.2.1. Programi ili tečajevi prilagođeni su osobinama učenika
3.2.1.1. Glavne razlike između programa za učenje na daljinu su po: -tehnologiji koja se koristi, -strukturi programa ili tečaja -stupnju nadgledanja polaznika.
3.2.2. Prednosti
3.2.2.1. Vlastiti tempo
3.2.2.2. Odabir mjesta učenja
3.2.2.3. Dostupnost tema koje ne nude tečajevi/programi u tom području
3.2.2.4. Sudjelovanje u najkvalitetnijim ili najprestižnijim programima
3.2.2.5. Odabiranje svog načina učenja
3.2.2.6. Praktičan rad sa različitim tehnologijama
3.2.2.7. Samostalno učenje
3.2.3. Nedostaci
3.2.3.1. izostanak osobnog kontakta
3.2.3.2. visok stupanj odustajanja
3.2.3.3. tehnologija
3.2.4. Najvažniji sudionici kod učenja na daljinu su: -osobe koje kreiraju i rasprostiru materijale za učenje -tutori (mentori, nastavnici) -polaznici (učenici)
3.2.5. Kriteriji za uspješno organizirano obrazovanje na daljinu
3.2.5.1. Polaznici
3.2.5.2. Sadržaj tečaja
3.2.5.3. Vizualna prezentacija sadržaja tečaja
3.2.5.4. Tehnički uvjeti i alati potrebni za tečaj
3.2.5.5. Kvaliteta tečaja
3.2.6. Vrednovanje tečaja na daljinu
3.2.6.1. Sadržaj - o čemu je tečaj...
3.2.6.2. Vrijeme - koliko dugo tečaj traje...
3.2.6.3. Studiji na daljinu za stjecanje diplome - koliko se predmeta može pohađati na daljinu...
3.2.6.4. Troškovi - koliko košta jedan tečaj ...
3.2.6.5. Tehnički zahtjevi - koju opremu (hardware i software) moraju posjedovati polaznici...
3.2.7. Primjeri online tečajeva:
3.2.7.1. CARNet
3.2.7.2. Algebra e-learning
3.2.7.3. Virtualno učilište Kartelo
3.2.8. Programi/tečajevi udaljenog učenja dijele se:
3.2.8.1. Dopisni tečajevi
3.2.8.2. Tečajevi preko radijskih ili TV programa
3.2.8.3. Telekonferencije i videokonferencije
3.2.8.4. Korištenje računala
3.2.8.5. Internet i WWW