1. 4.ปัญหาที่เกิดจากครูผู้ปฏิบัติ
1.1. ตัวครูมีผลกระทบกับการพัฒนาหลักสูตรและการใช้หลักสูตร
1.1.1. ไม่พัฒนาตนเอง
1.1.2. ไม่เรียนรู้สิ่งใหม่
1.1.3. ไม่มีความคิดสร้างสรรค์
1.1.4. สอนด้วยวิธีการเดิมๆ
1.1.5. การไม่ได้รับการสนับสนุน
1.1.6. หมดกำลังใจ ขาดแรงบันดาลใจ
1.2. การมองเป้าหมายของการศึกษาผิดไปจากเดิม
1.2.1. ให้ความสำคัญกับตำแหน่ง รายได้ ความก้าวหน้า บทบาทหน้าที่และความมีหน้ามีตาทางสังคม การยอมรับจากสังคมภายนอก
1.2.2. ลืมภารกิจและกลุ่มเป้าหมายหลักของการจัดการศึกษาของโรงเรียน
1.2.3. แสวงหารางวัลจากการประกวดการแข่งขัน
2. 5.ปัญหาจากผู้เรียน
2.1. ด้านความรู้พื้นฐานก่อนการเรียน
2.1.1. พื้นฐานความรู้เดิมของผู้เรียนแต่ละคนไม่เท่ากัน
2.2. การสอนตามหลักที่ยึดเด็กเป็นศูนย์กลาง สวนทางกับเนื้อหาสาระที่กำหนดไว้ในหลักสูตร
3. 6.ปัญหาจากปัจจัยภายนอก
3.1. นโยบายการจัดการศึกษาจากส่วนกลาง
3.1.1. การประกันคุณภาพการศึกษา
3.1.2. การประเมินผลการศึกษาระดับชาติ
3.2. ค่านิยม
3.2.1. การยอมรับคนเก่ง โดยเฉพาะในเชิงวิชาการ
3.2.2. หลักสูตรสถานศึกษาที่ใช้กันอยู่ในโรงเรียนไม่ได้รับการยอมรับในสถาบันการศึกษา
3.3. บริบทของสังคมที่อยู่รอบๆของโรงเรียน ผู้เรียน วัฒนธรรมของชั้นเรียนและโรงเรียน
4. สรุปได้ว่า ปัญหาของการพัฒนาหลักสูตร เกิดจากสาเหตุหลายประการ ทั้งด้านการยอมรับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ด้านตัวหลักสูตรเอง ด้านการขาดภาวะผู้นำ ด้านตัวครูผู้ปฏิบัติ และปัจจัยภายนอกอื่นๆ บริบทของสังคมและวัฒนธรรม ดังนั้นการพัฒนาหลักสูตรจึงต้องอาศัยความรู้ความเข้าใจจากทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง ในการดำเนินการเพื่อพัฒนาหลักสูตรให้มีความสอดคล้องกับผู้เรียน เพื่อพัฒนาผูเรียนในทุกๆด้าน ทั้งด้านร่างกาย อารมณ์ สังคมและสติปัญญา และเพื่อให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมในยุคปัจจุบัน
5. 1.ปัญหาด้านการยอมรับในการเปลี่ยนแปลง
5.1. สาเหตุ
5.1.1. การขาดความเข้าใจหรือประสบการณ์เดิมที่ผ่านมา
5.1.2. บรรทัดฐานทางสังคม
5.1.3. การยอมรับของกลุ่ม
5.1.4. การมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ
5.1.5. การให้อำนาจในการกำหนดกิจกรรม
5.2. การแก้ปัญหา
5.2.1. การพัฒนานวัตกรรม
5.2.1.1. คือทำให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นๆส่งผลดีกว่าเดิม
5.2.2. การเปิดรับการเปลี่ยนแปลง
5.2.2.1. ผู้นำการศึกษาควรเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงร่วมกับครูและเจ้าหน้าที่ทุกคน
5.2.2.2. วิเคราะห์สถานการณ์
5.2.2.3. วางแผนการเปลี่ยนแปลง
5.2.2.4. พัฒนารูปแบบการเปลี่ยนแปลงในการกำหนดหลักสูตรร่วมกัน
5.2.2.5. ร่วมมือกันแก้ไขปัญหาและอุปสรรค
6. 2.ปัญหาจากหลักสูตร
6.1. สาเเหตุ
6.1.1. การกำหนดความชัดเจนของกรอบแนวคิด
6.1.1.1. ความซับซ้อนและความไม่กระจ่างของรายละเอียด
6.1.1.2. กรอบแนวคิดและข้อความในการพัฒนาหลักสูตร
6.2. การแก้ปัญหา
6.2.1. ผู้เรียนควรได้เรียนรู้และแนวคิดที่จะพัฒนาให้รู้จักลำดับความคิดเชิงระบบ
6.2.2. หลักสูตรต้องเปิดช่องว่างเพื่อเปิดโอกาสให้ครูผู้ใช้หลักสูตรได้ตีความและเติมเต็ม
6.2.3. พัฒนาหลักสูตรที่กำหนดเนื้อหาสาระที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ
6.2.4. กำหนดหลักสูตรและกิจกรรมการเรียนรู้ที่อยู่แวดล้อมตัวเด็กมากกว่าครู
7. 3.ปัญหาจากการขาดภาวะผู้นำและการนิเทศติดตาม
7.1. สาเหตุ
7.1.1. ความต้องการกำลังคนในอนาคต
7.2. การแก้ปัญหา
7.2.1. นักศึกษาและนักพัฒนาหลักสูตรควรศึกษาเรียนรู้และพัฒนาตนเองให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงในยุคปัจจุบัน
7.2.2. พัฒนาคนโดยผ่านระบบการจัดการศึกษาทั้งในระบบ นอกระบบและตามอัธยาศัย
7.2.3. ผู้บริหารเป็นผู้เริ่มต้นและนำพาองค์กร
7.2.3.1. เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาหลักสูตรอยู่ตลอดเวลา
7.2.3.2. เป็นผู้นำที่ช่วยให้เกิดความเจริญในการเรียนรู้ของนักเรียน
7.2.3.3. เป็นผู้อำนวยความสะดวกและสนับสนุนการสอนและการเรียนรู้ไปพร้อมๆกัน
7.2.3.4. เป็นผู้ที่ต้องจัดโปรแกรมการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ
7.2.3.5. สร้างบรรยากาศเชิงบวกในโรงเรียน
7.2.3.6. มีพฤติกรรมการบริหารและแก้ปัญหาต่างๆได้อย่างมีประสิทธิภาพ
7.2.3.7. ให้คำแนะนำด้านหลักสูตรกับครูทุกคนและเป็นตัวกลางเชื่อมโยงด้านนโยบายในโรงเรียน
7.2.3.8. เป็นแรงบันดาลใจ ให้พลังกับทีม ให้กำลังใจ
7.2.3.9. เป็นที่ปรึกษา เป็นผู้คอยให้การสนับสนุนและคอยติดตามความก้าวหน้า
7.2.3.10. เป็นผู้นำที่เข้าใจหลักสูตรสถานศึกษาทั้งหมดในภาพรวม
7.2.3.11. พัฒนากิจกรรมการเรียนการสอน การวัดผล
7.2.3.12. ต้องทำให้เกิดความเชื่อมั่นว่า
7.2.3.12.1. ผู้เรียนทุกคนสามารถเรียนรู้และประสบความสำเร็จได้
7.2.3.12.2. ความสำเร็จในระดับต้นจะนำไปสู่ความสำเร็จในระดับต่อๆไป
7.2.3.12.3. โรงเรียนเป็นสถาบันที่ช่วยให้ผู้เรียนได้ประสบความสำเร็จ
7.2.3.12.4. ผลลัพธ์ที่เกิดกับผู้เรียนเป็นตัวชี้วัดการจัดการศึกษาและการตัดสินใจของผู้บริหารกับครู