Οι χλωροφθοράνθρακες είναι οργανικές ενώσεις του χλωρίου (CFCs) και επειδή υγροποιούνται εύκολα, είναι αδρανείς, μη τοξικοί, μη εύφλεκτοι, είναι φθηνοί, χρησιμοποιήθηκαν σαν ψυκτικά σε ψυγεία και κλιματιστικά και αντικατέστησαν τα πολύ τοξικά διοξείδιο του θείου και αμμωνία. Μεγάλες ποσότητες των CFCs χρησιμοποιήθηκαν στη βιομηχανία σε αφρώδη (διογκωτικά) προϊόντα π.χ. φλιτζάνια και πιάτα μιας χρήσης, φελιζόλ κλπ, σαν προωθητικά στα σπρέι , σαν διαλύτες στη βιομηχανία, καθαριστικά ηλεκτρονικών και βιομηχανικών προϊόντων, σε συστήματα πυρόσβεσης κλπ.

Οι ενώσεις αυτές έχει αποδειχθεί ότι έχουν αρνητικές επιπτώσεις για το περιβάλλον , είναι κυρίως υπεύθυνες για την τρύπα του όζοντος αλλά συμβάλουν και στο φαινόμενο θερμοκηπίου.

Επειδή οι CFCs είναι σχετικά αδρανείς ενώσεις(δεν αντιδρούν με άλλες και έτσι να καταστραφούν), αφού βρεθούν στην ατμόσφαιρα μένουν αναλλοίωτες για πολλά χρόνια και σιγά-σιγά ανέρχονται και φθάνουν στη στρατόσφαιρα. Μόλις βρεθούν εκεί, διασπώνται από την υπεριώδη ακτινοβολία και δίνουν ρίζες χλωρίου (Cl ^.). Οι ρίζες χλωρίου καταστρέφουν μόρια του όζοντος και πάλι αναγεννώνται. (Μια μόνο ρίζα χλωρίου μπορεί να καταστρέψει πάνω από 100.000 μόρια όζοντος). Έτσι το στρατοσφαιρικό όζον ελαττώνεται με ταχύ ρυθμό και στη θέση απομένει μια «τρύπα» , απ’ όπου η επικίνδυνη υπεριώδης ακτινοβολία διέρχεται ανενόχλητη και φθάνει ως την επιφάνεια της Γης.

Με το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, η χρήση των ψυκτικών ουσιών CFC (χλωροφθοράνθρακες) στις αναπτυγμένες χώρες είναι απαγορευμένη από το 1996, και στις αναπτυσσόμενες χώρες η σταδιακή κατάργηση θα διαρκέσει έως το 2010. Στην αγορά έχουν εμφανιστεί εναλλακτικές ψυκτικές ουσίες HFC (υδροφθοράνθρακες), οι οποίες είναι αβλαβείς στο στρώμα όζοντος, αλλά έχουν μεγάλη συνεισφορά στην παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας (φαινόμενο θερμοκηπίου) και γι’ αυτό τίθενται κατά ομάδες που αντιμετωπίζονται από το πρωτόκολλο του Κιότο.

Create your own awesome maps

Even on the go