1. 683-686M
1.1. Prasasti berbahasa Melayu Kuno
1.1.1. Bangka
1.1.1.1. Prasasti Kota Kapur (686M)
1.1.1.2. Pasal 36
1.1.2. Palembang
1.1.2.1. Prasasti Talang Tuo (684)
1.1.2.1.1. Prasasti Kedukan Bukit (683)
1.1.3. Jambi
1.1.3.1. Prasasti Karang Brahi (688)
2. Cikal Bakal Ejaan
2.1. 1901
2.1.1. Kitab Logat Melayu
2.1.1.1. Ch. A. van Ophuijsen
3. 28 Oktober s.d. 3 November 1988
4. Bahasa Melayu
4.1. Bahasa Austronesia
4.1.1. Lingua Franca
4.1.1.1. Bahasa pergaulan di nusantara
4.2. Melayu Pasar
4.2.1. bahasa sehari-hari
4.2.1.1. mudah dimengerti
4.2.1.1.1. toleransi kesalahan yang tinggi
4.2.1.2. fleksibel
4.2.1.2.1. menyerap istilah/bahasa lain
4.3. Melayu Tinggi
4.3.1. bentuk bahasa resmi
4.3.1.1. sulit dimengerti
4.3.1.2. kalangan keluarga kerajaan
4.3.1.2.1. toleransi kesalahan yang rendah
5. bahasa indonesia sebagai bahasa persatuan
5.1. 28 oktober 1928
5.1.1. Sumpah Pemuda
5.2. UUD RI 1945
5.2.1. 18 agustus 1945
5.2.2. Pasal 36
6. Kongres Bahasa Indonesia I
6.1. usaha pembinaan & pengembangan bahasa indonesia
6.1.1. Cendikiawan
6.1.1.1. cendikiawan
6.2. Solo
7. Ejaan Suwandi
8. Ejaan Repblik Indonesia
8.1. 19 Maret 1947
9. bahasa indonesia sebagai bahasa negara
9.1. UUD RI 1945
10. Kongres Bahasa Indonesia II
10.1. Medan
10.1.1. 28 0ktober-2 november 1954
10.2. menyempurnakan bahasa Indonesia yang diangkat sebagai bahasa kebangsaan dan ditetapkan sebagai bahasa negara
11. ejaan bahasa indonesia yg disempurnakan
11.1. 25-28 juni 1938)
12. Ejaan Yang Disempurnakan (EYD)
12.1. 16 Agustus 1972
13. Keputusan Presiden No. 57 tahun 1972.
14. Kongres Bahasa Indonesia IV
14.1. 21-26 November 1983
14.1.1. Semua warga negara Indonesia agar menggunakan bahasa Indonesia dengan baik dan benar