Na het Industriele Tijdperk en het Kennistijdperk, komen we nu in het Conceptuele Tijdperk, aldus Pink. Via Internet gaat Lineair Werk naar Lage Lonen

Landen, of naar Robotcomputers met Kunstmatige Intelligentie. Wat nu nodig is zijn Creatievelingen met Kunstzinnige Intelligentie. Kunstzin is een Mindset

waarmee Talenten werken: reactief of creatief. Pink noemt deze Talenten

‘zintuigen’. Dat zijn Design, Verhaal, Symfonie, Empathie, Spel en Zingeving.

Deze worden in zes hoofdstukken belicht, waarbij steeds tips worden gegeven om

jouw Talenten te ontwikkelen, Jan. En daar kan jij de Vruchten van Plukken en

die zijn niet Verboden. Sterker nog, je wordt er voor beloond.

Kreeg je eerst betaald om te werken, straks krijg je betaald om te spelen.

Met het Conceptuele Tijdvak komt na de Homo Faber en de Homo Sapiens,

de Homo Ludens in Beeld.

In Spel is de Meester thuis als Schepper en herkent de Medeschepper.

Homo Ludens, gaat over Leren en Spelen. Homo Ludens, zet mensen in beweging met het Pad van de Held, een klassieke weg naar Radiaal(circulair) denken naast Lineair. Lineair denken is dominant in onze cultuur, ondanks beperkte vermogens, hoewel de (lineaire) Wetenschap dat hardnekkig blijft ontkennen.. MindManagement werkt met Nieuwe en ook Oude Media. Mindmappen is een nieuw medium en stimuleert Circulairl denken. Radiaal is het nieuwe ManagementModel voor bedrijven en onderwijs. Met een Mindmap maakt de Held een Persoonlijke Assistent: een portaal op internet, waarin hij anderen kan uitnodigen, om samen te werken. Alle digitale documenten onder handbereik met Portfolio. Met een Wikimindmap maakt de Held een mindmap op thema. Tot slot een oud medium, dat aandacht leert vasthouden en concentreren: het klassieke Labyrint. Je kunt ook zelf een labyrint tekenen met krijt of in zand. Breinkracht werkt met Talent en daagt uit die te ontwikkelen. De werveltrap maakt mogelijk.

If we want to supersede the notion of productivism – and this seems essential to free

our imagination from the deadbolt culture of scarcity and sacrifice – then maybe we

need to explore the notion of homo ludens as a pivotal concept. If we are in search of a

legacy that extends back to the wisdom of traditional societies (but doesn’t take up

residence there) then we can do no better than refer to play. Johan Huizinga who

authored Homo Ludens: a study of the play-element in culture states on the first page:

Play is older than culture, for culture, however inadequately defined, always presupposes

human society, and animals have not waited for man to teach them their playing.

Play, and playing, conceived as central to our lives evokes what’s missing in our society

– to provide a short list: joy, abundance, conviviality and cooperation. Of course, one

could argue that play too has been absorbed into the commercial nexus and deformed

into its opposite – grim competiveness and spectatorial profiteering. However,

commercial sport and spectacular events generate their own calcified references and

play, still, retains a connotation of childlike innocence. It’s not serious. And that’s

precisely why it can be subversive, provocative and meaningful.

We need the elixir of joy to counteract the toxic diet of economic nonsense that starves

those impulses we need to build a better way to live. If our intent is to overcome the

acquisitive neurosis that plagues us, we need to find pleasure in useful endeavors

without price tags. Likewise, righteous agitation exclusively on fixes and reforms –

public banking, complimentary currencies, participatory budgeting, and so forth, even

the mechanics of the commons – deflects us from fostering a selfhood based on the

refinement of conviviality. Is there a better way to revolution than by imagining how we

can all play better together?(Homo Faber or Homo Ludens - ztangi.pdf)

Spelende Mens