اختلالات پوستی

1. عفونت موضعی

1.1. کرم های ضد قارچ موضعی یک تا دوبار در روز

1.1.1. کلوتریمازول

1.1.2. اکونازول

1.1.3. کتوکونازول

2. خارش زیاد

3. عفونت های قارچی

3.1. قارچ سر

3.1.1. علائم

3.1.1.1. لکه های قرمز ،گرد و حاوی پوسته

3.1.1.2. پوستچول یا پاپول کوچک روی سر

3.1.1.3. موهای ترد که براحتی میشکنند

3.1.1.4. ریزش مو ناحیه ای

3.1.2. درمان

3.1.2.1. گریزوفولوین بمدت ۴-۶ هفته

3.1.2.2. تربینافین بمدت ۲-۴ هفته

3.1.2.3. بمدت دو هفته هر هفته دوبار شستن سر با شامپو

3.1.2.3.1. کتوکونازول

3.1.2.3.2. سلنیوم سولفاید

3.2. قارچ بدن

3.2.1. علائم

3.2.1.1. خارش

3.2.1.2. ضایعات خوشه ای با انتشار زیاد به مو ، سر یا ناخن ها

3.2.1.3. ماکول های قرمز

3.2.2. درمان

3.2.2.1. عفونت موضعی

3.2.2.1.1. کرم های ضد قارچ موضعی یا تا دو بار در روز

3.2.2.1.2. پوستچول هایی بصورت خوشه ای با لبه های گرد

3.2.2.2. عفونت وسیع

3.2.2.2.1. داروهای ضدقارچ خوراکی

3.3. پوشیدن پوشش مناسب پا هنگام استفاده از وان ها یا استخر های عمومی

3.4. قارچ کشاله ران

3.4.1. علائم

3.4.1.1. پچ های پوسته دار قرمز کوچک

3.4.2. درمان

3.4.2.1. عفونت وسیع

3.4.2.1.1. داروهای ضدقارچ خوراکی

3.4.2.2. اجتناب از پوشیدن لباس های تنگ در نواحی چین های بدن

3.4.2.3. استفاده از حوله مجزا برای خشک کردن کشاله ران

3.5. قارچ پا

3.5.1. علائم

3.5.1.1. کف یک یا هردو پا کمی قرمز پوسته دار همراه با رطوبت بین انگشتان

3.5.1.2. مشاهده ی دسته ای از وزیکول های شفاف در زمینه ی تیره هنگام عفونت های حاد و شدید

3.5.2. درمان

3.5.2.1. دور انداختن کفش های کهنه یا استفاده از پودر های ضدقارچ در آنها

3.5.2.2. پوشیدن جوراب های بلند جهت جلوگیری از آلودگی متقابل ناحیه سرین

3.5.2.3. عفونت موضعی

3.5.2.3.1. کرم های ضدقارچ موضعی یک تا دوبار در روز

3.5.2.4. عفونت وسیع

3.5.2.4.1. داروهای ضدقارچ خوراکی

3.6. قارچ ناخن

3.6.1. علائم

3.6.1.1. ناخن های ضخیم

3.6.1.2. شکنندگی راحت ناخن ها

3.6.1.3. ناخن های کدر

3.6.1.4. درصورت عدم درمان

3.6.1.4.1. درد

3.6.1.4.2. از دست دادن تعادل

3.6.1.4.3. عفونت کاندیدایی

3.6.2. درمان

3.6.2.1. داروهای خوراکی ضدقارچ برای ۱۲ هفته با یا بدون استفاده از لاک های ناخن حاوی سیکلوپیروکس اولامین

3.6.2.1.1. ایتراکونازول

3.6.2.1.2. تریبنافاین

3.6.2.2. جدا کردن ناخن به روش جراحی یا شیمیایی با ترکیبات حاوی ۴۰-۵۰ درصد اوره

4. آلودگی های انگلی

4.1. پدیکولوزیس (شپش)

4.1.1. شپش سر

4.1.1.1. علائم

4.1.1.1.1. اغلب در پس سر و پشت گوش ها

4.1.1.1.2. خارش شدید

4.1.1.1.3. بیشتر در کودکان و افراد موبلند

4.1.1.2. درمان

4.1.1.2.1. شست و شوی موها با شامپوی حاوی ترکیبات پیریتین همراه پیپرونیل بوتوکساید

4.1.1.2.2. شست و شو با پرمترین

4.1.2. شپش بدن

4.1.2.1. علائم

4.1.2.1.1. غالبا در درز لباس ها زندگی میکند

4.1.2.1.2. خونریزی های ریز زیرپوستی

4.1.2.1.3. خارش بدن

4.1.2.2. درمان

4.1.2.2.1. شستن بدن با آب و صابون

4.1.2.2.2. استفاده از دارو ضرورتی ندارد

4.1.3. شپش عانه

4.1.3.1. علائم

4.1.3.1.1. خارش مخصوصا در شب

4.1.3.1.2. وجود لکه های مایل به قهوه ای در لباس زیر

4.1.3.2. درمان

4.1.3.2.1. شست و شوی موها با شامپوی حاوی ترکیبات پیریتین همراه پیپرونیل بوتوکساید

4.1.3.2.2. شست و شو با پرمترین

4.2. گال (جرب)

4.2.1. علائم

4.2.1.1. خارش شدید

4.2.1.2. تونل های برجسته و کوچک حفر شده بیشتر در نواحی بین انگشتان دست و روی مچ

4.2.1.3. خارش فزاینده در طول ساعات عصر

4.2.1.4. ظهور علائم چهار هفته پس از تماس آلوده

4.2.2. درمان

4.2.2.1. دوش گرفتن با آب گرم و صابون

4.2.2.2. مالیدن داروی ضدگال پرمترین ۵٪ روی پوست گردن به پایین