1. Introducción
1.1. Problemas da vida cotía
1.2. Facer rir
1.3. Final feliz
1.4. Escarnio da debilidade humana
2. A comedia
2.1. Elementos da comedia
2.1.1. Personaxes normais e correntes
2.1.2. Asuntos da vida cotía
2.1.3. Modelos de conducta
2.2. Subxéneros cómicos
2.2.1. Mimus
2.2.1.1. Personaxes gregos ou romanos
2.2.1.2. Argumentos sinxelos
2.2.1.3. Actrices consideradas prostitutas
2.2.1.4. Sen zapatos nin máscara
2.2.1.5. Contido erótico
2.2.1.6. Moito éxito
2.2.2. Atellana
2.2.2.1. Orixe en Atella s. IV a.C.
2.2.2.2. Drama con base literaria s. II-I a.C.
2.2.2.3. Argumentos sinxelos
2.2.2.4. Parodia da mitoloxía
2.2.2.5. Actores homes
2.2.2.6. Máscaras feas e con defectos
2.2.2.7. Pomponio e Nevio
2.2.2.8. Improvisada
2.2.2.9. Breves situacións burlescas
2.2.2.10. Ambientación itálica
2.2.2.11. Personaxes
2.2.2.11.1. Buccus
2.2.2.11.2. Pappus
2.2.2.11.3. Maccus
2.2.2.11.4. Dossenus
2.2.3. Comedia Togata
2.2.3.1. Ambientación e personaxes itálicos
2.2.3.2. Argumentos un pouco complexos
2.2.3.3. Importancia do texto
2.2.3.4. Actores homes
2.2.3.5. Máscara e toga romana
2.2.4. Comedia Palliata
2.2.4.1. Ambientación, modelo e personaxes gregos
2.2.4.2. Argumento complexo
2.2.4.3. Mayor importancia do texto
2.2.4.4. Actores homes
2.2.4.5. Vestimenta grega: Pallium
2.2.4.6. Plauto e Terencio
2.3. Comedia Palliata
2.3.1. Fontes
2.3.1.1. Inspiración na Comedia Nova Grega so s. III a.C. de Menandro
2.3.1.2. Personaxes gregos burlados e con defectos
2.3.1.3. Plauto
2.3.2. Cronoloxía e autores principais
2.3.2.1. Consquista da Magna Grecia no 241 a.C.
2.3.2.2. Gregos na sociedade romana
2.3.2.3. Interese pola literatura grega
2.3.2.4. Ocio dos soldados e a plebe
2.3.2.5. Encargo a Livio Andronico no 240 a.C.
2.3.2.6. Comediógrafo Gneo Nevio (235 a.C.)
2.3.2.7. Último comediógrafo: Turpilio
2.3.3. Ambiente e personaxes
2.3.3.1. Cidades gregas como escenario (Atenas, Tebas...)
2.3.3.2. Cidadáns normais coas súas familias e escravos
2.3.3.3. Personaxes tipo de rasgos esaxerados
2.3.4. Argumento
2.3.4.1. Complexo
2.3.4.2. Peripecias privadas
2.3.4.3. Final feliz
2.3.4.4. Parellas de namorados
2.3.4.5. Achado de fillos perdidos
2.3.4.6. Enganos dos escravos
2.3.4.7. Argalladas das parásitas
2.3.4.8. Equívocos e intrigas como recurso cómico
2.3.5. Autores e obras
2.3.5.1. Tito Maccio Plauto: 21 comedias
2.3.5.2. Publio Terencio Afer: 6 comedias
3. A posta en escea
3.1. Os teatros
3.1.1. Descubrimento do teatro na Magna Grecia
3.1.2. Ao aire libre con luz solar
3.1.3. Teatros de madeira desmontables
3.1.4. Primeiro teatro fixo (68 a.C.)
3.1.5. Primeiro teatro permanente de pedra con Pompeio (55 a.C.)
3.2. Os Ludi
3.2.1. Theatrum: Edificio para os espectáculos escénicos (ludi scaenici)
3.2.2. Xogos públicos en honor aos deuses
3.2.3. Diversos actos programados
3.2.4. Artistas etruscos: espectáculos de danza (363 a.C.)
3.2.5. Ludi Romani (240 a.C.): Victoria na Primeira Guerra Púnica
3.2.6. Ludi Florales, Plebeii...
3.2.7. Arma política para o control das masa populares
3.2.8. Dator ludorum: Maxistrado organizador
3.2.9. Pregoeiro: anunciaba o programa
3.2.10. Desfile ao teatro dende o templo
3.3. A xeografía da escena
3.3.1. Scaenae frons
3.3.2. Aditus maximus
3.3.3. Pulpitum
3.3.4. Porticus post scaenam
3.3.5. Proscaenium
3.3.6. Orchestra
3.3.7. Cavea
3.3.8. Vomitoria
3.4. Os actores
3.4.1. Compañías
3.4.2. Dominus gregis
3.4.3. Todos homes
3.4.4. Constratados polos ediles
3.4.5. Compraban os dereitos de autor
3.5. O atrezzo
3.5.1. Vestidos gregos: quitón, clámide, himatio ou pallium
3.5.2. Complementos para cada personaxe-tipo
3.5.3. Personae con perruca
3.6. O público
3.6.1. Non tan popular coma o circo
3.6.2. Público urbano
3.6.3. Escravos, mulleres, nenos...
3.6.4. Pregoeiro (praeco): mandaba calar
3.6.5. Palabras vulgares ou chistes da linguaxe da rúa
3.6.6. Aggiornamento
3.6.7. Groseiro e falto de intelixencia
3.6.8. Teatro gratuíto
4. A traxedia
4.1. Menos popularidade
4.2. Primeira de Livo Andronico no 240 a.C.
4.3. Nevio, Enio, Pacuvio e Acio
4.4. Séneca no s. I d.C. (obras para ler)
4.5. Subxéneros tráxicos
4.5.1. Fabula Crepidata ou Cothurnata
4.5.1.1. Personaxes e argumentos mitolóxicos
4.5.1.2. Eurípides como modelo
4.5.1.3. Ovidio: Medea
4.5.1.4. Séneca: Edipo, Agamenón...
4.5.1.5. Cothurni: botas altas dos actores
4.5.2. Fabula Praetexta ou Praetextata
4.5.2.1. Fundada por Nevio
4.5.2.2. Argumentos da historia de Roma
4.5.2.3. Octavia de Séneca: Crítica de Nerón
4.5.2.4. Actores con toga praetexta