1. Plauto
1.1. Contexto
1.1.1. Guerras púnicas
1.1.1.1. O gran autor cómico durante a Segunda Guerra Púnica
1.1.2. Guerras macedónicas
1.1.2.1. Auxe da comedia para evadirse
1.2. Biografía
1.2.1. Fontes
1.2.1.1. Datos escasos e pouco fiables
1.2.2. Vida de Plauto
1.2.2.1. Sarsinia, Umbría
1.2.2.1.1. Chega a Roma como actor
1.2.2.1.2. Chega a Roma como soldado (amplio vocabulario militar)
1.2.2.2. Morre sendo rico e popular
1.2.3. Problema do nome
1.2.3.1. Coñecido polos antigos como Plautus, forma romanizada do cognomem Plotus
1.2.3.1.1. Pes planos
1.2.3.1.2. Autores que saían descalzos ao escenario
1.2.3.1.3. Coas orellas colgantes
1.2.3.2. Tria nomina
1.2.3.2.1. Plauto era probablemente de orixe humilde
1.2.3.2.2. Teoría de Bücheler: Nome de pila Tito, o sobrenome latinizado Maccius e o alcume Plauto
1.3. Obras conservadas. O corpus Plautino
1.3.1. Comedias palliata
1.3.1.1. Escritor máis coñecido do seu tempo
1.3.2. Tras a súa morte
1.3.2.1. Circularon 130 comedias baixo a súa autoría
1.3.2.1.1. Precedidos por didascalia
1.3.2.1.2. Estudos sobre a autenticidade das obras
1.4. Influencias e innovacións
1.4.1. Comedia antiga e comedia nova
1.4.1.1. Antiga: Aristófanes
1.4.1.2. Nova: Palliata
1.4.2. Innovacións nos personaxes
1.4.2.1. Relación pai-fillo
1.4.2.1.1. Diferenzas
1.4.2.1.2. Semellanzas
1.4.2.2. O escravo listo
1.4.2.2.1. Impulsa a trama
1.4.2.2.2. Tomado da nova comedia nova grega pero alterandoo
1.4.2.2.3. Non hai precedente
1.4.3. Prólogo
1.4.3.1. Non copia das formas e funcións do da comedia helenística
1.4.3.2. Pronunciado: despois da primeira escena
1.4.3.2.1. Divindade
1.4.3.2.2. Personaxes alegóricos
1.4.3.2.3. Un dos personaxes
1.4.3.3. Prologus: Personaxe
1.4.3.4. Plauto
1.4.3.4.1. Non so carácter expositivo
1.4.3.4.2. Atención do público
1.4.4. Orixinalidade ou copia. A contaminatio
1.4.4.1. Falta de orixinalidade
1.4.4.2. Formas dos xéneros
1.4.4.2.1. Esencia preexistente
1.4.4.3. Autor: protos euretés
1.4.4.4. Plauto
1.4.4.4.1. Orixinalidade e creatividade
1.4.4.4.2. Imitador da comedia nova
1.4.4.4.3. Mestura de escenas tópicas
1.4.4.4.4. Aggiotnamento
1.5. Os personaxes
1.5.1. Características
1.5.1.1. Estereotipados
1.5.1.2. Recoñecibles e ientificables
1.5.1.3. Adaptación dos personaxes gregos
1.5.2. Clasificación
1.5.2.1. Senex
1.5.2.2. Adulescens
1.5.2.3. Servus
1.5.2.4. Virgo, meretrix e puella
1.5.2.5. Uxor
1.5.2.6. Annus
1.5.3. Os nomes gregos nas comedias de Plauto
1.6. Linguaxe e estilo
1.6.1. Latín arcaico
1.6.1.1. Linguaxe distintiva e non é estandar dende o punto de vista da época posterior.
1.6.2. Medios de expresión
1.6.2.1. Uso dos proverbios
1.6.2.2. Uso do grego
1.6.3. Chistes
1.6.3.1. Xogos de palabras
1.6.3.2. Adivinanzas, personificación de obxetos inanimados e explotación dos personaxes.
1.6.4. Métrica
1.6.4.1. Septenarius trocaico
1.6.4.2. Uso da cántica
1.6.5. Diverbia et Cantica
1.6.5.1. Diverbia: partes dialogadas entre os actores
1.6.5.2. Cantica: partes musicais que eran representadas mediante cancións
1.7. Influenza de Plauto
1.7.1. Na Antigüidade
1.7.1.1. Estudos durante a República
1.7.1.2. Crítica no Imperio
1.7.2. Idade Media e Renacemento
1.7.2.1. Imitación: Aulularia siue Querolus.
1.7.2.2. Pouco lido
1.7.2.3. Referencias mediante auctoritas
1.7.2.4. Philologia (Petrarca)
1.7.3. Plauto e Molière
1.7.3.1. O Avaro e O Anfitrión
1.7.3.2. Obxectivo: facer rir e corrixir os malos hábitos
1.7.4. Dende o XVIII ata hoxe
1.7.4.1. Resdescuberto por Lessing
1.7.4.2. A obra plautina dende entón amosa unha gran vitalidade
1.7.5. Plauto en Galicia
1.7.5.1. Rexurdimento
1.7.5.1.1. O Mariscal de Ramón Cabanillas e Antón Vilar Ponte
1.7.5.1.2. A lagarada de Otero Pedrayo
1.7.5.1.3. Os vellos non deben de namorarse de Castelao
1.7.5.2. Traducións
1.7.5.2.1. Aquilino Iglesia Alvariño - Aulularia, “A comedia da oliña”
1.7.5.2.2. “Clásicos en Galego” Mercedes Boado e Mª Xesús Frei Collazo - Anfitrión e Asinaria
1.7.5.2.3. F.J. Feijoo Lorenzo - O Estico, J.A. Parada Yáñez - O Persa
1.7.5.2.4. Mercedes Boado e Mª Xesús Frei Collazo - Aulularia (reedición da tradución de Aquilino Alvariño)
1.7.5.2.5. “Editorial Galaxia” Antonio Fontán - A comedia da oliña
1.7.5.3. Representacións
1.7.5.3.1. E. Campos, Aulularia, “Enxergo”
1.7.5.3.2. Aulularia, “Achádego”
1.7.5.4. Obra inspirada
1.7.5.4.1. Farsa plautina de Agustín Magán
1.7.5.5. Teatro escolar
1.7.6. Miles Gloriosus, a película
1.7.6.1. “Golfus de Roma”, adaptación de varias comedias de Plauto
2. A Comedia Latina
2.1. Xéneros e subxéneros cómicos
2.1.1. Elementos da comedia
2.1.1.1. Condición privada dos seus personaxes
2.1.1.2. Argumentos relativos a asuntos da vida cotiá
2.1.1.3. Busca da exemplaridade, modelos de conducta positivos e condena ós negativos
2.1.2. Subxéneros
2.1.2.1. Mimus
2.1.2.1.1. Modelos gregos. Argumentos sinxelos.
2.1.2.2. Atellana
2.1.2.2.1. Ambientación itálica. Actores: Homes
2.1.2.3. Togata
2.1.2.3.1. Personaxes e ambientación itálicas.
2.1.2.4. Palliata
2.1.2.4.1. Fontes
2.1.2.4.2. Cronoloxía e autores principais
2.1.2.4.3. Ambiente e personaxes
2.1.2.4.4. Argumento
2.1.2.4.5. Autores e obras
2.2. Xéneros e subxéneros tráxicos
2.2.1. Carácterísticas tráxicas
2.2.1.1. No século I d.C. destacará Séneca
2.2.1.2. Menos popular que a comedia
2.2.1.3. As obras son destinadas a lectura
2.2.2. Subxéneros
2.2.2.1. Fabula Crepidata o Cothurnata
2.2.2.1.1. Ovidio (s. I a. C.) Medea
2.2.2.1.2. Séneca (s. I d. C.) 8 traxedias
2.2.2.2. Fabula praetexta ou praetextata
2.2.2.2.1. Octavia, de Séneca (s. I d. C.)
2.3. A posta en escena
2.3.1. Os teatros
2.3.1.1. Representacións
2.3.1.1.1. Aire libre e luz solar
2.3.2. Os Ludi
2.3.2.1. Theatrum
2.3.2.1.1. Edificio
2.3.2.2. Ludi scaenici
2.3.2.2.1. Representacións teatrais
2.3.2.3. Artistas etruscos
2.3.2.4. Dator ludorum
2.3.2.5. Tipos de Ludi
2.3.2.5.1. Ludi Megalenses
2.3.2.5.2. Ludi Florales
2.3.2.5.3. Ludi Apolinares
2.3.2.5.4. Ludi Romani
2.3.2.5.5. Ludi Plebeii
2.3.3. A xeografía da escena
2.3.3.1. Teatro
2.3.3.1.1. Cauea
2.3.3.1.2. Scaena
2.3.3.1.3. Orchestra
2.3.3.2. Actores
2.3.3.2.1. Greges
2.3.3.2.2. Dominus gregis
2.3.4. O atrezzo
2.3.4.1. Quitón
2.3.4.1.1. Himatio
2.3.4.1.2. Cámide
2.3.4.2. Complementos
2.3.4.3. Cor das prendas
2.3.4.4. Persona, ae
2.3.5. O público
2.3.5.1. Maioritariamente urbán
2.3.5.2. Praeco,onis