1. บทที่ 1
1.1. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับหลักเศรษฐกิจพอเพียง
1.1.1. 3 ห่วง
1.1.1.1. พอประมาณ
1.1.1.2. มีเหตุผล
1.1.1.3. มีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี
1.1.2. 2 เงื่อนไข
1.1.2.1. เงื่อนไขความรู้
1.1.2.1.1. รอบรู้
1.1.2.1.2. รอบคอบ
1.1.2.1.3. ระมัดระวัง
1.1.2.2. เงื่อนไขคุณธรรม
1.1.2.2.1. ซื่อสัตย์สุจริต
1.1.2.2.2. ขยันอดทน
1.1.2.2.3. สติปัญญา
1.1.2.2.4. แบ่งปัน
2. บทที่ 2
2.1. ความหมาย หลักการ แนวคิดของหลักเศรษฐกิจพอเพียง
2.1.1. ความหมาย
2.1.1.1. ปรัชญาที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงชี้แนะแนวทางการดำเนินชีวิตและการปฏิบัติแก่ประชาชน โดยยึดหลัก “ทางสายกลาง”
2.1.1.2. หลักการ
2.1.1.2.1. การพึ่งพาตนเอง เป็นการยึดหลักตนเองเป็นที่พึ่งแห่งตน รู้จักนำเอาทรัพยากรที่มีอยู่มาใช้ให้เกิดประโยชน์ รู้จักผลิตพืชให้เพียงพอกับความต้องการในการบริโภคของครัวเรือนก่อนหลังจากนั้นจึงผลิตเพื่อการค้า
2.1.1.2.2. ให้ความสำคัญกับการรวมกลุ่มกันของชาวบ้าน เพื่อดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจต่าง ๆ เช่น การเกษตรแบบผสมผสาน การใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น การแปรรูปอาหาร เป็นต้น
3. บทที่ 3
3.1. การศึกษาแนวคิด วิเคราะห์สังคม ปัญหาสังคม และการพัฒนาสังคม
3.1.1. แนวคิด
3.1.1.1. การพัฒนาที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของทางสายกลางและ ความไม่ประมาท โดยคำนึงถึง ความพอประมาณ ความมีเหตุผล การสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีในตัว ตลอดจน ใช้ความรู้ความรอบคอบ และคุณธรรม ประกอบการวางแผน การตัดสินใจและการกระทำ
3.1.2. ปัญหาสังคม
3.1.2.1. ท้องก่อนวันเรียน
3.1.2.2. ยาเสพติด
3.1.2.3. หนี้สิน
3.1.2.4. ความรุนแรง
4. บทที่ 4
4.1. ความสำคัญ แนวทางปฏิบัติ และความสัมพันธ์ของหลักเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาสังคม
4.1.1. ความสำคัญ
4.1.1.1. ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมีความสำคัญและมีประโยชน์ต่อประชาชนทุกระดับทั้งในระดับครอบครัว ระดับชุมชน และระดับประเทศ ซึ่งเป็นแนวทางให้ประชาชนนำไปใช้ในการดำรงชีวิตแบบพออยู่พอกินและพึ่งตนเองได้ รวมถึงการวางรากฐานการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศให้เข้มแข็งด้วย
4.1.2. แนวทางปฏิบัติ
4.1.2.1. ยึดความประหยัด
4.1.2.2. ยึดถือการประกอบอาชีพด้วยความถูกต้อง สุจริต
4.1.2.3. ละเลิกการแก่งแย่งผลประโยชน์และแข่งขันกันในทางการค้าขายประกอบอาชีพแบบต่อสู้กันอย่างรุนแรง
4.1.2.4. ไม่หยุดนิ่งที่จะหาทางในชีวิตหลุดพ้นจากความทุกข์ยากครั้งนี้
4.1.2.5. ปฏิบัติตนในแนวทางที่ดีลดละสิ่งยั่วกิเลสให้หมดสิ้นไป