1. Sutherland
1.1. Differentiële associatietheorie
1.1.1. Criminaliteit is aangeleerd
1.2. Interacties met anderen
1.2.1. Niet-criminelen gaan met andere niet-criminelen om
1.2.2. Criminelen gaan met andere criminelen om
2. Behaviorisme
2.1. Crimineel gedrag is aangeleerd
2.1.1. Klassiek conditioneren
2.1.1.1. Reflexen/ automatismen
2.1.1.2. Hondje Pavlov
2.1.2. Operant conditioneren
2.1.2.1. Direct straffen en belonen
2.1.2.2. Ratten Skinner
2.1.3. Sociaal leren
2.1.3.1. Mensen nemen gedrag en houding van elkaar over
2.1.3.2. Jeugdbendes
3. Antisociaal-gedrag vergroot de kans
3.1. Neurobiologische factoren
3.1.1. Hormonale stresssysteem
3.1.2. Autonome zenuwstelsel
3.1.3. Neurotransmitters
3.1.3.1. MAOA-gen
3.1.3.1.1. Tekort verhoogd agressief gedrag
3.1.3.1.2. Ontwikkelen antisociale persoonlijkheidsstoornis door mishandeling.
3.1.4. Circuits van hersengebieden
3.1.4.1. Betrokken bij de regulatie van emoties.
4. Lombroso
4.1. Italiaanse school
4.1.1. Criminaliteit is aangeboren
4.1.2. Positivisme
4.1.2.1. Objectief
4.1.2.2. Natuurwetenschappelijke methode
4.2. Frenologie
4.2.1. Schedel bepaald crimineel gedrag
5. Franse school
5.1. Lacasagne & Manouvrier
5.2. Milieuschool
5.3. Omgeving
5.3.1. Crimineel gedrag als oorzaak van:
5.3.1.1. sociale milieu waarin iemand opgroeit
6. Developmental taxonomy model (Moffit)
6.1. Life course persistant
6.1.1. Hele leven lang crimineel gedrag
6.1.2. oorzaak: combinatie van biologische, psychologische en sociale factoren.
6.2. Adolescene limited
6.2.1. Alleen tijdens de adolescentie crimineel gedrag
6.2.1.1. Na tienerjaren neemt crimineel gedrag af
6.2.2. Oorzaak: gelegen in sociale factoren
6.2.3. Maturity gap
6.2.3.1. Gat tussen biologische en sociale volwassenheid
6.2.3.1.1. Gat overbruggen.