ตนแลเป็นที่พึ่งของตน คนอื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งจริงได้ บุคคลมีตนที่ฝึกดีแล้วจะได้ที่พึ่งซึ่งหายากได้

1. ตน

1.1. ศีลห้า

1.1.1. เว้นจากการฆ่าสัตว์

1.1.1.1. สุขภาพแข็งแรง อายุยืนยาว ไม่พบกับอุบัติเหตุที่ทำให้ต้องบาดเจ็บหรือเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

1.1.2. เว้นจากการ ลักทรัพย์ ขโมย ฉ้อโกง ยักยอกทำลายทรัพย์

1.1.2.1. ทำมาค้าขึ้น มีทรัพสมบัติ ไม่พบกับภัยต่างๆ ทั้งอัคคีภัย วาตภัย โจรภัย

1.1.3. เว้นจากการประพฤติผิดในกาม

1.1.3.1. พบกับความรักที่ดี มีบุตรที่เป็นอภิชาตบุตร นำชื่อเสียงมาสู่วงศ์ตระกูล

1.1.4. เว้นจากการพูดเท็จ ส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ

1.1.4.1. มีเสียงไพเราะ พูดจามีเหตุมีผล มีไหวพริบในการเจรจา พูดสิ่งใดก็มีผู้เชื่อถือ

1.1.5. เว้นจากการดื่มสุราและสิ่งเสพย์ติด

1.1.5.1. มีสติปัญญา มีความคิดแตกฉาน ไม่หลงลืมสิ่งใดโดยง่าย

2. ตน

2.1. ขันธ์ห้า

2.1.1. เวทนา

2.1.1.1. สุข

2.1.1.2. ทุกข์

2.1.2. รูป

2.1.2.1. ร่างกาย , พฤติกรรม , คุณสมบัติต่างๆ ของร่างกาย และส่วนประกอบที่เป็นรูปธรรมทั้งหมด

2.1.3. สัญญา

2.1.3.1. การจดจำสิ่งที่ได้รับ

2.1.4. สังขาร

2.1.4.1. การคิดปรุงแต่ง โดยสามารถแยกแยะสิ่งที่รู้สึกหรือจดจำได้

2.1.5. วิญญาณ

2.1.5.1. (จิต) การรับรู้ถึงสิ่งต่างๆผ่านทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ