กลุ่มคำ

1. ความหมาย

1.1. ข้อความที่เกิดจากการนำคำตั้งเเต่ 2 คำขึ้นไปมาเรียงต่อกัน

1.2. ทำให้เกิดความหมายใหม่ที่สามารถเข้าใจ คือ คำ หรือ วลี

2. ชนิดของกลุ่มคำ

2.1. นามวลี

2.1.1. นกขุนทอง ผ้าทอพื้นบ้าน หนองขาว

2.2. สรรพนามวลี

2.2.1. เราทุกคน ข้าเบื้องยุคลบาท

2.3. กริยาวลี

2.3.1. โต้แย้งทุ่มเถียง เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า

2.4. วิเศษณ์วลี

2.4.1. เสียงก้องกังวาน สุดที่จะพรรณนา

2.5. บุพบทวลี

2.5.1. ท่ามกลางฝูงชน จากคนบ้านไกล

2.6. สันธานวลี

2.6.1. ถึงอย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่ ถ้าหากว่า

2.7. อุทานวลี

2.7.1. พุทโธ่เอ๋ย! ตาเถรตกน้ำ! อกอีแป้นแตก!

3. หน้าที่ของกลุ่มคำ

3.1. 1. กลุ่มคำที่ใช้เหมือนคำนาม

3.1.1. แนวปะการังนั้นเป็นแหล่งที่น่าสนใจศึกษา (เป็นประธาน)

3.2. 2. กลุ่มคำที่ใช้เหมือนกันสรรพนาม

3.2.1. คณะนักกีฬาเหล่านี้จะออกเดินทางวันนี้ (เป็นประธาน)

3.3. 3. กลุ่มคำที่ใช้เหมือนกันคำกริยา

3.3.1. เด็กน้อยนั่งตามจังหวะเพลง (เป็นตัวแสดง)

3.4. 4. กลุ่มคำที่ใช้คำเดียวกัน

3.4.1. เขานอนอ่านหนังสืออยู่แถว ๆ ข้างหลังบ้าน (เชื่อมคำกริยากับนาม)

3.5. 5. กลุ่มคำที่ใช้เหมือนกันคำวิเศษณ์

3.5.1. หล่อนเป็นคนที่มีจิตใจมั่นคงแข็งแรงมาก (เป็นตัวขยายนาม)

3.6. 6. เป็นกลุ่มคำที่ใช้คำสันธาน

3.6.1. เขายังอดทนสู้ต่อไป ถึงแม้ว่ากำลังเขาจะถดถอยลงไปทุกวัน ( เชื่อมประโยคกับประโยค)

3.7. 7. กลุ่มคำที่ใช้เหมือนกันคำอุทาน

3.7.1. โอ๊ยตายแล้ว! ลืมปิดแก๊ส