ปัญหาการติดยาเสพติดในสังคม

1. 3. ผลกระทบ

1.1. สุขภาพอนามัยด้าน คุณผู้ตกเป็นทาสสารเสพติดเกือบทุกออกประเภทร่างกายจะซูบซีด ผอมเหลืองเหลือ แต่หนังหุ้มกระดูกความสามารถคิดอ่านช้า ความสามารถจำเสื่อมขาดสติอาเจียนนอนไม่หลับเบื่ออาหาร และจะเสียชีวิตในห้างหุ้นส่วนจำกัดที่สุด

1.2. ด้านเศรษฐกิจ เนื่องจากสารเสพติดทุกออกประเภทคุณผู้เสพจะคุณต้องเพิ่มยาให้มากขึ้นตลอดเวลาและหยุดเสพไม่ได้ ดังนั้นจึงคุณต้องสูญเสียเงินทองสำหรับซื้อยามาเสพไม่มีที่สิ้นสุดร่างกายไม่แข็งแรง ไม่ด้านประกอบอาชีพได้ดังเช่นของคุณคน ปกติทั่วไปครอบครัวและรัฐต้องสูญเสียแรงงานไป ส่งผงแนวต่อเศรษฐกิจของครอบครัวตนเองและประเทศชาติโดยส่วนรวม

1.3. ด้านสังคม สารเสพติดที่เกิดขึ้นเป็นปัญหาสังคมอย่างมากมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาที่เกิดขึ้น เพราะผู้ติดยาจำเป็นต้องใช้เข็มฉีดยาติดตั้งเป็นประจำทุกวันและจำเป็นต้องเพิ่มปริมาณมากขึ้นตลอดเวลา การประกอบอาชีพ สุจริตทั่วๆไปนั้นย่อมเป็นการยากที่จะหาเงินมาซื้อสารเสพติดได้อย่างพอเพียง และในห้างหุ้นส่วนจำกัดสภาพความสามารถเป็นจริงคุณผู้ติดยาจะไม่มีใครคบค้าหรือร่วมสมาคมด้วยเหตุนี้จึงเป็นจุดเริ่มคุณต้นของหัวเรื่อง: การประกอบอาชญากรรม โดยเฉพาะอย่าง นอกจากนี้ยังเป็นปัญหาของสังคมอีกมากมายเช่น ปัญหาวัยรุ่นปัญหาการพนันครอบครัวปัญหาการแพร่กระจายของโรคเอดส์

1.4. ด้านความสามารถมั่นคงของคุณชาติ ความสามารถร้ายแรงของสารเสพติดมีผลโดยตรงต่อความสามารถมั่นคงของประเทศชาติเป็นอย่างมาก เพราะถ้าออกประเทศใดมีประชากรติดสารเสพติดจำนวนมากออกประเทศนั้นก็จะอ่อนแอ เศรษฐกิจเสียหายมีปฐมวัยสังคมต่างๆ เหล่านี้ย่อมไม่เป็น ผลดีต่อความมั่นคงของประเทศ

2. 1. ข้อมูลพื้นฐาน

2.1. ความหมายของยาเสพติด

2.1.1. องค์การอนามัยโลก: องค์การอนามัยโลก: องค์การอนามัยโลก (WHO) ให้ความหมายว่า ยาเสพติดจะถูกขโมยไป ได้อย่างไรและจะต้องเพิ่มปริมาณมากขึ้น เรื่อย ๆ จนในที่สุดจะทำให้เกิดโรคภัย ไข้เจ็บต่อร่างกายและจิตใจขึ้น

2.1.2. องค์การสหประชาชาติให้ความหมายว่า ยาเสพติด หมายถึง สารใดๆที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ หรือได้จาก ธรรมชาติ หรือจากการสังเคราะห์ที่มีผลต่อจิตใจและระบบประสาท

2.1.3. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 ความสามารถหมายให้ว่าได้ยาเสพติดหมายถึง ยาหรือสารเคมีซึ่ง เมื่อเสพหรือฉีดเข้าสู่ร่างกายติดต่อกันชั่วระยะเวลาคุณหนึ่งก็จะติดก่อให้เกิดพิษเรื้อรัง ทำให้ร่างกายและจิตใจเสื่อมโทรมเช่นฝิ่นกัญชาเฮโรอีนยานอนหลับสุรา

2.1.4. การลงคะแนนเสียงให้ยาเสพติด 2522 แก้ไขเพิ่มเติมโดยการติดยาเสพติด (ฉบับที่ 20) พ.ศ. 2528 การกำหนดค่ายาเสพติด หรือสารเคมีใด ๆ ที่เข้ามาในร่างกายไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด ๆ ก็ตามเช่นการสูบบุหรี่การเผาผลาญหรือการฉีดยา จะทำให้เกิดผลต่อร่างกายและ จิตใจที่สำคัญ 4 ประการคือ 1. มีความต้องการเสพสารนั้นอย่างรุนแรง ทั้งร่างกายและจิตใจ 2. ต้องเพิ่มขนาดและปริมาณการเสพมาก ขึ้นตามลำดับ 3. เมื่อหยุดเสพสารนั้นจะเกิดอาการ ถอนยา 4. สุขภาพของผู้ เสพสารนั้นเป็นเวลานานจะทรุดโทรม ลง

2.2. ประเภทของยาเสพติด

2.2.1. 1. กดประสาทออกประเภท ได้แก่ ฝิ่นมอร์ฟหนังสือนเฮโรอีนยานอนหลับยาระงับประสาท ยากล่อมประสาทเครื่องดื่มมึนเมาทุกชนิดรวมทั้งสารระเหยเช่น ทินหนังสือนหนังสืออร์แล็กเกอร์น้ำมันเบนซินกาวเป็นต้น อาการมักพบว่าได้คุณผู้เสพติดมีร่างกาย ซูบซีดผอมเหลือง อ่อนซับซ้อนลีฟุ้งซ่านอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย

2.2.2. 2. กระตุ้นประสาทออกประเภท ได้แก่ ยาบ้ายาอีกระท่อมโคเคน อาการมักพบว่าได้คุณผู้เสพติดจะมีอาการหงุดหงิดกระวนกระวายคุณจิตสับส หนังสือนหวาดระแวงบางครั้งมีอาการคลุ้มคลั่งหรือทำในห้างหุ้นส่วนจำกัดสิ่งที่ของคุณคนปกติไม่กล้าทำ เช่นทำร้ายตนเองหรือฆ่าคุณผู้อื่น เป็นต้น

2.2.3. 3. หลอนประสาทออกประเภท ได้แก่ แอลเอสดีและเห็ดขี้ควายเป็นต้น อาการคุณผู้เสพติดจะมีอาการประสาทหลอนฝันเฟื่องหูแว่ว ได้ยินเสียงประหลาดหรือเห็นภาพหลอนที่น่าเกลียดน่ากลัว ควบคุมตนเองไม่ได้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดที่สุดมักป่วยเป็นโรคจิต

2.2.4. 4. ออกฤทธิ์ผสมผสานออกประเภท คือทั้งกระตุ้นกดและหลอนประสาทร่วมกัน อาการคุณผู้เสพติดมักมีอาการหวาดระแวงความสามารถคิดสับสนเห็นภาพลวงตา หูแว่วควบคุมตนเองไม่ได้และป่วยเป็นโรคจิตได้

3. 2. สาเหตุที่ทำให้ติดยาเสพติด

3.1. ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

3.1.1. ความอยากรู้อยากลอง

3.1.2. ความคึกคะนอง

3.1.3. การชักชวนของคนอื่น

3.1.4. เหตุที่เกดิจากการถกูเกิ้ล

3.2. สาเหตุที่เกิดจากความเจ็บป่วย

3.2.1. คนที่มีอาการเจ็บป่วยทางกาย

3.2.2. ผู้ที่มีจิตใจไม่เป็นปกติ

3.2.3. การไปซื้อยามารับประทานเองโดยไม่ทราบสรรพคุณยาที่แท้จริง

3.3. สาเหตุอื่น ๆ

3.3.1. การอย่ใูกล้แหล่งยาเสพติด

3.3.2. การเผชิญกับสภาพที่มีปัญหา

3.3.3. พฤติกรรมการเลียนแบบ

3.3.4. ความผิดหวัง

4. 4. แนวทางการแก้ปัญหา

4.1. ป้องกัน

4.1.1. การสร้างภูมิคุ้มกันทางปัญญา

4.1.2. การสร้างภูมิคุ้มกันทางปัญญา

4.1.3. การป้องกันมิให้มีการลักลอบผลิตและจำหน่ายยาเสพติด

4.2. ปราบปราม

4.2.1. การเดินทางผู้ผลิต ยาเสพติดนำมาใช้และจำหน่ายยาเสพติดอย่างแน่นหนาและต่อเนื่อง การตั้งรับรางวัลและรางวัลแก่ผู้ บริโภค

4.3. บำบัดรักษา

4.3.1. ผู้ที่เสพยาเสพติดที่ต้องการจะเลิกเสพยา ทางการแพทย์และทางราชการให้ถือว่าบุคคลเหล่านั้นเป็นผู้ป่วย สามารถเข้ารับการบำบัดรักษาในสถานพยาบาลรักษาผู้ติดยาเสพติดทั้งภาครัฐและเอกชนที่มีอยู่ทั่วประเทศ ซึ่งเมื่อบำบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพจนหายแล้ว ก็จะสามารถกลับไปดำเนินชีวิตได้ตามปกติ และเป็นคนดีของสังคมต่อไป