ภาษาโปรเซสซิ่ง

by Varakorn Chinvarakorn 08/30/2012

ภาษาโปรเซสซิ่ง

by Varakorn Chinvarakorn

1. บล็อค

1.1. คือโค้ดที่ประกอบด้วยประโยคต่างๆที่อยู่ระหว่างเครื่องหมายปีกกา{ }หนึ่งคู่ (Curly Braces) เป็นการจัดกลุ่มของประโยคเหล่านั้นไว้ด้วยกัน

1.2. สามารถมีบล็อกอื่นๆอยู่ภายในได้ (Nested Block)

2. ประโยค

2.1. คือโค้ดในภาษาโปรเซสซิ่งที่จบท้ายแต่ละประโยคด้วยเครื่องหมายเซมิโคลอน

2.2. หนึ่งประโยคจะมีมากกว่าหนึ่งบรรทัดก็ได้

2.3. ไม่นิยมเขียนประโยคหลายๆประโยคในบรรทัดเดียวกัน เพราะจะทำให้อ่านทำความเข้าใจได้ยาก

3. ช่องว่าง

3.1. ใช้แบ่งแยกโทเคนต่างๆ หรือเว้นช่องว่างเพื่อทำให้อ่านโค้ดได้ง่ายขึ้น

3.2. ตัวอย่างของช่องว่างในการเขียนโค้ด

3.2.1. การกดคีย์แทบ (Tab)

3.2.2. การเว้นวรรค (Space Bar) เพื่อเว้นว่างหนึ่งตัวอักษร หรือสัญลักษณ์ ' ' และ

3.2.3. การขึ้นบรรทัดใหม่ (New Line)

4. ตัวแปร

4.1. ตัวแปร (Variable) คือ ตัวระบุ(ชื่อ) ที่ใช้ในโค้ดสำหรับเก็บค่าในหน่วยความจำ ตามชนิดของข้อมูล (Data Type) ที่เลือกใช้

4.1.1. เลือกชนิดของข้อมูลให้เหมาะสมกับการใช้งาน

4.1.2. สามารถเปลี่ยนค่าที่เก็บในข้อมูลได้(ตามที่ตัวแปรควรจะเป็น)

4.2. ในการใช้งานตัวแปรจะต้องมีการประกาศใช้งาน (VariableDeclaration) ก่อนเสมอ (ตั้งชื่อและกำหนดชนิดของข้อมูล)

4.3. กรณีในการประกาศใชตั้วแปร เช่น

4.3.1. – ประกาศใชตั้วแปรภายในฟังก์ชัน (Local Variable)

4.3.2. – ประกาศใชตั้วแปรที่เป็นสมาชิกของคลาส (Class Variable)

4.3.3. – ประกาศใชตั้วแปรภายนอกฟังก์ชัน (Global Variable)

5. ชนิดของข้อมูล

5.1. ตัวแปรทุกตัวจะต้องมีชนิดของข้อมูลที่เกี่ยวข้อ งในการใช้งาน

5.2. ตัวอย่างชนิดข้อมูลพืื้นฐานในภาษาโปรเซสซิ่ง 8 ชนิด ได้แก่

5.2.1. char

5.2.2. long

5.2.3. int

5.2.4. float

5.2.5. double

5.2.6. boolean

5.2.7. short

5.2.8. byte

6. คำสงวน

6.1. คำสงวน (Reserved Word) ในภาษาโปรเซสซิ่ง

6.1.1. คือ คำศัพท์ที่คอมไพล์เลอร์ของภาษานี้เข้าใจได้เป็นชื่อเฉพาะที่ใช้แทนความหมายพิเศษของการทำงานต่างๆ ในภาษาโปรเซสซิ่ง และผู้เขียนโปรแกรมไม่สามารถนำมาตั้งเป็นชื่อตัวแปรหรืออื่นๆ ได้