สรุปบทละครพูดเรื่อง เห็นแก่ลูก

1. ลักษณะนิสัยตัวละคร

1.1. แม่ลออ

1.1.1. เป็นคนอ่อนโยน เรียบร้อย สุภาพ และมีมารยาทงามสมกับเป็นตระกูลผู้ดี อีกทั้งยังเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี

1.2. พระยาภักดี

1.2.1. เป็นเพื่อนกับนายล้ำมาแต่ก่อน และชอบผู้หญิงคนเดียวกันนั่นก็คือแม่นวลก่อนที่แม่นวลจะสิ้นใจนางก็ได้ฝากฝังลูกสาวของนาง นั่นก็คือแม่ลออไว้กับพระยาภักดี ซึ่งพระยาภักดีก็ได้ทำหน้าที่พ่อด้วยความเต็มใจและรักแม่ลออเหมือนลูกแท้ๆ

1.3. นายล้ำ

1.3.1. เป็นคนที่หน้าแก่กว่าอายุเนื่องจากตัวเองเป็นคนดื่มเหล้าจัด แท้จริงแล้วเป็นบิดาแท้ๆของแม่ลออแต่เดิมเคยรับราชการจนได้รับราชทินนามว่า ทิพเดชะ แต่ก็ต้องเข้าคุกเข้าตารางเพราะโกง

1.4. อ้ายคำ

1.4.1. เป็นบ่าวของพระยาภักดี ซึ่งเป็นคนซึ่งสัตย์ ทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย รักเจ้านายมาก ฉลาดและดูคนเป็น

2. แก่นเรื่อง

2.1. ความรักของพ่อที่มีให้ต่อลูกนั้นยิ่งใหญ่ ไม่มีสิ่งใดมาเปรียบเทียบได้

3. ฉาก

3.1. ห้องหนังสือในบ้านพระยาภักดี

4. โครงเรื่อง

4.1. บทละครนี้มีความยาว ๑ องก์ เริ่มเรื่องด้วยนายล้ำผู้เคยทุจริตต่อหน้าที่จนติดคุก กลับมาเพื่อทวงสิทธ์ความเป็นบิดาของแม่ลออ พระยาภักดีเกรงว่าแม่ลออจะเสื่อมเสียและต้องทุกข์ใจจึงพยายามกีดกันเมื่อนายล้ำได้พบแม่ลออ ความดีและภาพพ่อที่แสนดีในใจของม่ลออทำให้นายล้ำสำนึกได้และยอมจากไปโดยไม่เปิดเผยตัวตน

5. ลักษณะคำประพันธ์

5.1. เรื่องเห็นแก่ลูกแต่งเป็นบทละครพูด เป็นเรื่องขนาดสั้น มี ๑ องค์

6. คุณค่าและข้อคิดที่ได้จากเรื่อง

6.1. ความรักอันบริสุทธิ์ที่บุคคล ๒ คนมีต่อกันนั้น จะไม่จำกัดอยู่เฉพาะบุคคล ๒ คน เท่านั้น แต่อาจเผื่อแผ่ไปถึงบุคคลที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอีกฝ่ายหนึ่งด้วย

6.2. ความรักและความภูมิใจที่บิดามีต่อบุตร ทำให้บิดายอมเสียสละให้แก่บุตรโดยไม่หวังผลตอบแทน ใดๆทั้งสิ้น

6.3. ความดีความชั่วที่บุคคลได้กระทำลงไป อาจส่งผลช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นๆ

6.4. เหตุการณ์ที่กระทบใจมนุษย์ และมีผลให้มนุษย์แปรเปลี่ยนความตั้งใจไปได้อย่างตรงกันข้ามนั้น อาจเกิดได้โดยไม่ได้คาดฝัน